شاید برای شما جالب باشه که بدونید لغت "کینه"از کجا منشإ گرفته؛در لغت نامه دهخدا کینه به این صورت معنی شده:
"کینه . [ ن َ / ن ِ ] (اِ) به معنی بیمهری و عداوت و آزار کسی را در دل پوشیده داشتن باشد. (برهان ). بغض و عداوت . کین . (آنندراج ) ۞ . دشمنی و عداوت و بدخواهی و آزار کسی در دل پنهان داشتن . (ناظم الاطباء). کین . دشمنی نهفته در دل . خصومت پنهانی و عداوت که از سوء رفتار یا گفتار کسی در دل گیرند. بغض . بغضاء. حقد. غل . حَنَق . ضِغْن . ضَغینة. ذَحل . اِحْنة. (از یادداشت به خط مرحوم دهخدا)"
البته این معنی لغت هست و دهخدا ذکری ازمنشإ لغت نیاورده .به نظر من این لغت بر میگرده به داستان آفرینش و داستان دو پسر آدم؛همانطور که می دونید آدم دو پسر داشت به نامهای" کَیین و هِوِل" (دو نفری که در ترجمه های فارسی قرآن با اسامی" قابیل و هابیل" معرفی میشوند واین اسامی به صورت مستقیم در قرآن ذکر نشده است).این دو پسر هر کدام قربانی برای خداوند میآورند وقربانی هِوِل قبول میشود و لی قربانی کَیین مورد قبول درگاه خداوند واقع نمیشود. کَیین "خشمگین و سرافکنده"میشود و در فرصتی برعلیه برادر خود قیام میکند واو را میکشد وبه این ترتیب اولین برادرکشی در تاریخ صورت میگیرد.لغت کینه به نظر من از همان اسم برادر قاتل یعنی "کَیین" گرفته شده است که بیان کننده همان حالتی است که او بعد از رد قربانیش وقبول کردن قربانی برادرش توسط خداوند به او دست داد، حالتی همراه با خشم وانتظار برای انتقام.
اگر از کسی کینه به دل گرفته اید ،خشم خود را کنترل کنید والا نهایت خط ممکن است به برادرکشی ختم شود
